هذا زَمانٌ هکَذا اَهلُه

رزق امشبمون خواندن اشعاری  منسوب به مولای مظلومم علی ابن ابی طالب بود

اهل روضه   کجای مجلس نشستند...

1707- هذا زَمانٌ لَیسَ اِخوانُه***یا اَیُّهَا المَرءُ بِاِخوانٍ رواح از زوال تا شب

1708- اِخوانُهُ کُلُّهُمُ ظالِمٌ***لَهُم لِسانانِ وَ وَجهانٍ

1709- یَلقاکَ بِالبُشرِ وَ فی قَلبِه***داءٌ یُواریهِ بِکِتمانٍ

1710- حَتّی اِذا ماغِبتَ عَن عَینِه***رَماکَ بِالزُّورِ وَ بُهتانٍ زور دروغ

1711- هذا زَمانٌ هکَذا اَهلُه***بِالوُدِّ لا یَصدِقُکَ اثنانِ

1712- یا اَیَّهَا المَرءُ فَکُن مُفرَداً***دَهرَکَ لا تَانَس بِاِنسانٍ

1707- آی مرد! این زمان برادرانش برادری ندارند.

1708- مردم این عصر همه ستمگراند. دو زبانی و دو چهره اند.

1709- باروی خوش با تو برخورد میکند در عین حال، دل او نسبت به تو دردناک است و آن درد را پنهان کرده و کتمان می کند.

1710- این روزگاری است که مردمش چنین هستند و در دوستی دو نفر به تو راست نمی گویند.

1712- آی مرد! در چنین شرائطی در روزگار خود تنها باش و به هیچکس اعتماد مکن و انس مگیر.
کتاب : دیوان امام علی علیه السلام: اشعاری که منسوب به امام علی علیه السلام است


پ ن:همیشه که نباید  مطلبی نوشت  یاد اوری یک سری مطالب از تاریخ خودش روضست