گریه هایی با طعم مبارزه

سکانس اول:گریه های شب و روز فاطمه زهرا بعد از وفات پیامبر که  آرامش را از ظالمان و غاصبین خلافت گرفته بود.

سکانس دوم:گریه ها  و مجالس عزاداری حضرت زینب در سوگ واقعه عاشورا    از بدو  اسارت تا اخر عمرشان  که سبب شد فرماندار مدینه در نامه ای به یزید بنویسد
" بودن زینب میان اهل مدینه، احساسات را بر می انگیزاند. او زنی است فصیح، خردمند و دانا. او و کسانی که با وی هستند، تصمیم گرفته‌اند برای خون خواهی قیام کنند."

سکانس سوم:تشیع جنازه شهدای غواص  و  جماعتی الگو گرفته  از ائمه که شهدا رو ابزاری  برا   استکبار ستیزی قرار دادن


پ ن1: امان از جماعتی خسته که این امر را  با برچسب هایی از قبیل استفاده سیاسی از شهدا ممنوع و  شهدا بی رنگ بودند  جواب  دادن.

پ ن2:استفاده سیاسی از شهدا یعنی کشاندن خانواده شهدا جلوی دوربین به بهانه خبر توافق ژنو

پ ن3: اقا روح الله«گریه کردن بر عزای امام حسین(علیه السلام)، زنده نگه داشتن نهضت، و زنده نگه داشتن همین معنا است که یک جمعیت کمی در مقابل یک امپراتور بزرگ ایستاد... آن‌ها از همین گریه‌ها می ترسند، برای اینکه این گریه ای است که گریه بر مظلوم است، فریاد مقابل ظالم است«
صیفحه نور، ج 10، ص 31 و 32.