صفرو صد!

سکانس اول: اقای فلانی چقدر شما  در همه زمینه ها باسوادهستید !

سکانس دوم :و ماهها بعد اقای فلانی چرا این قدر ادعای سواد  میکنی؟تو از یه بچه شش ساله هم سواد دینیت کمتر هست.

نتیجه اخلاقی: نگاه صفرو صدی  ما باعث میشه خیلی راحت  گاهی وقتا  فقط  حسنهای  فرد مقابل ببینیم گاهی اوقات هم فقط معایبش ببینیم

پ ن:میگن منبر نرو چون فقط شعار میدی لاجرم  بیش از این  چیزی نمیگم.

نیاز به سکوت

گاهی وقتا  بخاطر اتفاقات پیرامونت نیاز به سکوت داری.

اما اطرافیانت   دنبال دلیل سکوت هستند!

دوراه داری

1-بشینی درد و دل کنی بعدا جوابهایی بشنوی که بیشتر نمک رو زخم هستند.

2-درجوابشون سکوت کنی و با  خودت روضه بخونی  اما باز حرفهایی بشنوی که   زخمت  را  چرکین کنند 

در هر دوحالت روضه ها  بسی زیاد داری......

پ ن:ناگهان من  و  دیدن فیلم خداحافظ رفیق 

- یعنی من... نمی تونم بیام؟

- اجازه ندادن...موقع تو هنوز نرسیده.

- کجا می ری بی معرفت؟ اینجوری رفیقتون رو جا می زارین و میرین؟ آره؟

چرا وایستادین؟ آره... من بدبختم،بیچارم،بی عرضم،آلودم،واگیر دارم...آره؟

شیمیایی ِ گناه و معصیتم،نفسم مریضتون می کنه،بایدم منو جا بزارین و برین... بایدم از من فرار کنید.

شما ها پاکین،عزیزین،آبرومندین،سالمین...اما من...جذام گناه سر تا پامو گرفته...مگه نه؟

یه مرداب خشکیدم، اما نامردا... منم یه زمانی مثل شماها زلال و جاری بودم،پاک بودم،کنارتون بودم،رفیقتون بودم... اگه همه ی اینا نبودم...بابا نوکرتون که بودم.
حالا ببینین... رفیقتون توی این شهر شلوغ... جامونده داره زیر دست و پا له می شه.

یه خط روضه واسه دلم

یه خط روضه واسه دلم:

اللّهمّ صلّ علی فاطمهٔ و أبیها و بعلها و بنیها [و السّرّ المستودع فیها] بعدد ما أحاط به علمک.

بارپروردگارا؛ درود فرست بر فاطمه و پدر بزرگوارش و همسر گرامی‌اش و فرزندان عزیزش [و آن رازی که در وجود او به ودیعه نهادی]، به تعداد آنچه دانش تو بر آن احاطه دارد.

ای صفای خانه ی من الوداع

گرمی کاشانه ی من الوداع

الوداع ای همدم و هم ناله ام

الوداع ای یار هجده ساله ام

خواهشی دارم زتو ریحانه ام

یک شب دیگر بمان در خانه ام

فاطمه جان!

جان زهرا روز من را شب مکن

چادرت را بر سر زینب مکن