میگن فلانی یارامام بوده!!

پرده اول، خاطرات حاج اقا خاطره ورزن94:
امام به این نتیجه رسید که باید تا قبل از خودشان جنگ را تمام کند البته گفتند جام زهر را نوشیدم اما دو سه ماه پس از جنگ به خود من گفتند که جام زهر برای من شیرین شد.

پرده دوم، پیام تاریخی امام خمینی در 29 تیر 1367 در مورد پذیرش قطعنامه:
در مورد قبول قطعنامه که حقیقتاً مسئله بسیار تلخ و ناگواری برای همه و خصوصاً برای من بود، این است که من تا چند روز قبل معتقد به همان شیوه دفاع و مواضع اعلام شده در جنگ بودم و مصلحت نظام و کشور و انقلاب را در اجرای آن می‌دیدم؛ ولی به واسطه حوادث و عواملی که از ذکر آن فعلًا خودداری می‌کنم.

پرده سوم، تلخ‌ترین خاطره عمر امام به روایت مرحوم سید احمد خمینی:
خدا می‌داند بر خانه امام چه گذشت هیچکس جرئت نمی کرد خانه امام برود پیش امام برود. بعد از پذیرش قطعنامه 598 چند روز امام درست نمی توانستند راه بروند. همه اش می گفتند: خدایا شکرت ما راضی هستیم به رضای تو.

نتیجه‌گیری:
امام جعفر صادق علیه السلام چه خوب دستوری دادند به ما تا با چشمانی بسته هر سخنی را نپذیریم، آن را منطبق با مرجعش کنیم، اگر مرجع درستی آن را تایید کرد، فبها، اگر نکرد بدانیم آن سخن ارزش پرداختن را ندارد.
افسوس و صد افسوس بر زبان‌های آلوده، آنان که صحابی امام(ره) بودن را دلیل می‌دانند برای نقل هر سخن خلاف واقعی، غافل از اینکه صحابی امام(ره) بودن صحّت و سقم سخن کسی را تأیید نمی‌کند بلکه این مغایرت داشتن یا نداشتن آن سخن با کلام روح الله است که مصدّق شخص و سخنش می‌باشد.