آی فکه

دلم  قدم زدن بر روی  رملهای  اتشین  فکه  تمنا می کند.....

 زرق و برق   و بازیهای  ادمهای این دنیای خاکی سوی  چشمانم را از من گرفته .....

بازی قتلگاه  فکه  با دلم را به بازی اهل دنیا  با  من  ترجیح میدم....

پ ن:میگن  زیر اسمان خاکی این شهر یه  بنده خدایی کلی  راز نهفته از فکه داخل سینش داره اما این رازها را  بازگو نمیکنه